Hochzeit in Andres

Gerhard Ludwig

Uffgschrieb for diejenige, die sich gere an so e Fescht erinnre. Vun de sin ich och ehne! Awer och for die, die ke Gelegenheit ghat han, bei eener Andreser Hochzeit debei zu sin.

Leit, for e Hochzeit ausrichte, do han die Eltre vum Brautpoor schun lang devor mit`m organisiere ongfang. Do wor am Onfang mol es „Verspreches“, des heescht die Eltre vum Braitigam sin zu de Brauteltre un han ganz offiziell um die Hand vun de Tochter onghall. Debei hat mer gewehnlich de Hochzeitstermin feschtgeleht, sowie die Wohnmeglichkeide vun de junge Leit, die Gäschtelischt, de Sool, die Musik, de Koch, die Kellnre un die Helfre bestimmt.
For`s Brautpoor hat och e uffregendi Zeit ongfang. Die han noch in`s Gemeindehaus misse, for`s Ufgebot ufstelle, un zum Pharre, das se in de Kerch och rechtzeitig „ausgeruf“ gen. Dann han se die Kränzelpoore organisiere misse, des wor e Ehresach for die noch unverheiratete Kumrode un Kumrodine. Brautkleid un Onzug han och ongschafft were misse, un wann`s Materiol dann vun Deitschland wor, wor`s umso wertvoller…

Je näher de Hochzeitstoch kumm is, je mehr is es im Elterschhaus drunner un driwwer gang. Die letschti Wuch wor dann de „Höhepunkt“. Do is Kuche geback gen, dabei han die verwandte Weibsleit, unner de Leitung vun eener Bäckerin, die Sach in die Hand gholl. Geger`s End vun de Wuch is dann alles vorbereit gen, was mer so in de Kuchl gebraucht hat, es Suppegemiese, un die Salode un etliches meh. Die Männer han sich um`s Schwein-schlachte, um de Wein, de Raki, es Sodawasser, un dann am letschte Toch, um`s Tische un Stiehlzammfiehre un um die Kesselhaiser gekimmert. Am Vorowed hat die Jugend zamm mit de Brautleit de Sool uffgericht un mit Bänner, Ballone un Blume uffgeputzt. Mindeschtens e Wuch vor de Hochzeit han die Phatte ihre erschte Ufftritt ghatt; Sie han die Hochzeitsgäscht zur Braut oder zum Braitigam ingelood. For manch eene e ganz schwierige Gang…

Endlich wor dann der lang ersehnti Toch kumm. Die Brautleit wore vor de Friehmess beichte un speise, dann sinn se in`s Gemeindehaus die amtlichi Traung, mit Zeie, vollziehe. Am Haus noch schnell de Sockel mache, de Hoff un die Gass kehre, un die Stunne sin wie im Flug vergang. Zur feschtgelehti Zeit han sich dann die Gäscht beim Braitigam un de Braut versammelt. Im Haus is Kleenmehlspeis un Wein ongetroo gen. Die Blechmusik hat derzu g`spielt. De Braitigam mitsamt seine Gäscht is unner Marschmusik sei Braut abhole gang. Die Gäscht sin och bei de Braut begrießt un herzlich empfang un bewert gen. Dann sin, in ganz ernschtem Rohme, die Brautleit vun alli Gäscht gsehnt gen. Bevor mer in die Kerch gang is, han die Kinner Gedichter vorgetroo. Uff`m Wech in die Kerch is die Braut vun de zwoo Phatte, un de Braitigam vun de Goode gfiehrt gen. Die Eltre sin mit de Sorche am End vum Hochzeitszuch gang. De Kerchechor hat die Hochzeit mit de passende Lieder empfang. De Pharre hat die kirchlichi Traung vollzoh mit Umgang un Spende. Newer em Weihwasserkessel, am Ausgang, han die frisch getraute Eheleit die beschte Winsche vun de Hochzeitsgäscht un de Zuschauer entgegeghol. Ball druff hat die Musik de Marsch in Richtung Hochzeitssool ingschloo. Wor des e Pracht, wann so e Hochzeitszuch im Gleichschritt zum Marsch gang is.

Im Sool wor och bereits alles vorbereit, uff de Tische hat Wein, Raki, Sodawasser, Tschitro, Kleenmehlspeis un Kipfle gstann. Manchmol wor och Frisches vun de Schlacht gericht gewehn. Am Brauttisch wor strengi Sitzordnung. Braut un Braitigam in de Mitt, newedron die Phatte un Gode, un dann die nähere Verwande. Jetz is gess un getrunk gen. Die Musik hat g`spielt –och for Tanze. Es is dann ongsoot gen um welli Uhrzeit es Nachtmohl is. Ball druff sin die Gäscht korz hemgang for sich umziehe, die Oier aushewe un fiedre. Inzwischen is gedeckt gen for`s Feschtesse. Defor han se Raki ongetroo. Zu Esse hat`s gewehnlich Rindsupp mit feine Nudle, gekochtes Rinds- oder Hingelsfleisch un Kriensooß gen; noher hat`s Schweins- oder Kalbsbrodel mit Salode, Ingelehts un Brot gen.

De Höhepunkt wore die Tortne gewehn, die sin och per Marsch –die Brauttortn voraus, uffgetroo gen. Inzwischen han die Kellnre sorche misse, dass kenne ke Torscht leide muss. Noher hat de Tanz ongfang. Dezwische is och de Brauttanz kumm, wu jede Gascht mit Braut un Braitigam getanzt hat. Ab jetz is die Tanzerei so richtig losgang, do is getobt gen un getrillt bis de Schweß an alli Backe runnergeloof is. Um Mitternacht rum hat`s dann de Kaffee gen, for die Lebensgeischter wider wecke. Wann sich e Gsellschaft zammgfunn hat, die gere gsung hat, no is so manches Volkslied uff`s Tappett kumm. Efter is och e Grupp Verkleede kumm, die ihre Poschoke gemach han; die han dann zu Esse un Trinke un e Extratanz kriet. Manchmol sin och Spezioltänz uffgfiehrt gen, wie de Stuhltanz, de Besmtanz oder de Pumpernickel. Am Morjet hat`s dann wider Brodl un gfilltes Kraut gen, so dass niemand hungricher hemgehn hat misse. Wie alles, so hat och die Hochzeit mol e End. Awer do wor jo och noch`s Hemspiele, na des wor e „Juhee“. Alli Zuschauer sin nouh mol mit Wein un Raki bedient gen. Im neie Hem vun de junge Leit is noch e Weil verzählt gen, un dann wor endlich Schluß. Awer net for Alli, well do han die Tische un die Kesselhaiser wider hem gfiert were misse, un`s Sool hat misse sauwer gemach gen. De Brautleit ihre Bett is vun de Kumrode efter „präpariert“ gen so dass die noch ihre „Spaß“ g`hat han.

Un wann mer nouh ausgschloof  ghat hat, un de “Film” nochmol in Gedanke loofe geloss hat, nouh hat mer meischtens feschtgstellt: „So scheen is es schun lang nimmi gang“.

Mir perseenlich hat`s uff jeder Hochzeit gut gfall, un die Vorfreed druff wor genau so groß. Un ich wor uff e poor Hochzeite…