Beim Raki brenne

Trauwepress, Rakikessel un Rewespritz

In Andrees hat mr zum Schnaps enfach “Raki” gsoot. De Rumäner soot “Zuike”. Vors Herstelle vun dem edli Trank hode die Banoter Schwowe e gudi Hand.

Anfang de 70-er Johr hot mr im Dorf zum Rakibrenne zwo stootliche Rakikessle ghat. Eener wor im Neidorf vor’m „Gloria-Sportplatz“ un de annre wor in de Altgass am Eck zu de Karaner-Stroß. Johre davor hat mr beim Farkasch Toni in de Dreijakobsgass Raki gebrennt.

Hauptsächlich ist Raki aus Prunjer (Pflaumen) gebrennt gen. Awer well de Raki grundsätzlich gut schmeckt, hat de Schwob alles grafft was gäre hat kenne. Ins Stellfass hat mr oh Äppl, Biere, Pherschinge, Kittäppl un Aprikose nin geworf. Un wenn im Hoff noch e Maulbeerboom gstan wor odr es wor e bissl Freizeit dou gewehn, is mr in die Karaner-Stroß noch Maulbeere raffe gang, um‘s Fass jo net halbvoll zu losse. Naja, die Leit han oh noch Trauwe geles. Manch‘ eener hat die Drehstang an de Trauwepress net zu streng ongezoh, um ewe aus de Trewe noch e gude Treweraki zu brenne. Mir wisse jo, wie heit zu Toch de italienische „Grappa“ schmeckt.

De Gemeindediener hat im Herbscht an jedm Eck mit seiner aldi Trummel gepollert und laut gschrie wann’s mit Rakibrenne losgehn werd. Jetz hat mr spurte misse. Ganz  schnell musst mr im Rakihaus e Termin ausmache. De Ondrang war groß. Dann is Tach un Nacht Raki gebrennt gen.

Zuerscht sin die Holzscheidle fors Feier hergericht gen. Die hat mr gewehnlich oh schun vorher zum Brennort gebrung. Hiede hat mr se oh misse, well manch eener net gewisst hat, ob er in de Sack vum Stoot (Allgemeingut) dort greift oder ob er e ehrliche Mensch hinnergeht. Die „proletarische Zeit“ is halt gelebt gen un so Mancher hot sich do oh ongepasst.

Hat de Fuhrmann sich mit seim Woon (Fuhrwagen) vor’m Haustor gezeigt, hat alles schnell gehn misse. De Moosch (Maische) is in Bottiche umgfillt gen un Ruck-Zuck is die Post abgang. Am Rakikessel hascht manchmal noch warte misse, weil dei Vorgänger je mehr „Fitzko“ (Raki uner 25%) raus hat holle wille. Dann wenn‘s soweit wor, hat de Eigentimer de Kessel gfillt un e Kupferglock als Deckel driwr gstilpt. Vun de Glock aus is e Rohr quer dorch die ganze Racki-Hitt in e großes Bassin mit Kiehlwasser gang. Im Bassin is‘s Rohr dinner gen un am Voderteel widr raus kumm. Mit Lehm un mit nasse Fetze hat mr versucht de Kessel je dichter zu zumache. Noh is tichtich gschiert gen. Am Auslaufrohr is e Rakischeffel gstellt gen. Bissl hat mr warte misse… Un do schau her: langsam hat‘s ongfang zitzlweis zu suddle. Un noh is de Saft kräftig gerunn, fast wie am artesische Brunne vor’m Lay-Schmidt-Haus am Eck zu de Fuchsgass odr wie an de Quell beim Moose Veddr Matz im Neidorf. Natirlich hat de Inhawer de Vorloof gleich verkoscht un dann in Flasche umgschitt. Die Neigieriche han wirklich gstaunt, dass aus der stinkiche Brih (Gärmasse) so e klores un gschmackvolles „Wasser“ gen is. Die erste Troppe wor e Schnaps for besondere Onlässe. Die sauwer ausgewäschne Demions (große Glasbehälter) mit em Volume von 25-50 Liter hat mr mit eener besonderer Genugtuung immer widr ongfillt. Ständig is die Prozentzahl vum edlen Geist iwerprieft gen. Wor de Raki nimmi 25-prozentig, also nimmi so edel, hat mr trotzdem noch bissl loofe geloss un de “Weiwerraki” präpariert: de “Fitzko”. Owacht hat mr misse gen, dass der net sauer vum Kessel geloff is. So, und dann hat mr ufgheert mit‘m erschte Vorgang und hat widr vun vore ongfang. De Leermoosch hat mr in e fließendes Wasser rinne geloss. In de Umgebung hat‘s richtig noh Gegortem gstunk. Manchmol han die Katsche (Enten) odr die Gäns sich an die „Delikatess“ gemach. Am Owed han se dann bissl mehr gschnaddert als sunscht un ihr taasiches Katschle is noch besser zum Vorschein kumm.

Hat de Rakibesitzer endlich sei Gut dehem ghot, nou wor er versorcht for e ganzes Johr. An de Namstache, wann die Kumrade sin kumm, wann e unerwartete Gascht sich gezeigt hat, beim Schweinschlachte, bei Zänn- und Halsweh, wann‘s Esse besonders gut schmecke hat solle… dann hat mr ewe an de Flasch gezutzelt.

Heit zu Toch wisse mir nimmi so genau, sin mir alde Banater Schwowe noch geblieb, well noh misst mr de “Geischt” vorm gebrotne Karmenodl als Aperitif trinke. Sin mir awer jetzt “schwowische” Deitschlänner, dann miss mr nou‘m Menü anstoße. Ich ted soon: sin mir doch des eeni un des annri.

Was ich noch erwehne mecht. Am stootliche Kessel hat mr jo immer die Zech gezohlt, un do hat de sporsame Schwob sich etwas infalle geloss. Ende de 70-er Johr hat er sei edle Saft noch mehr veredelt. Er hat sich e eigene Kessel in Kleenformat ongschafft und zwische seine eigene vier Wänd gemietlich gebrennt. War e Johr mit besonders vill Fallobst, do hat mr net nor illegol gebrennt sondern de iwrichgebliewene Raki oh noch an die außergwehnlich Dorschtriche illegol verkooft.

                                                                                                                                                            gez.  Veddr Hans aus Andres